ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Το νέο ακαδημαϊκό έτος ξεκίνησε και έχουμε γυρίσει στις σχολές μας. Αυτό όμως δεν ήταν κάτι δεδομένο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τι συνέβαινε τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο. Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν πήρε το παραμικρό μέτρο για να εξασφαλίσει την ασφαλή λειτουργία των σχολών και για την υγεία μας, την ίδια στιγμή που αξιοποίησε την πανδημία για να περάσει πληθώρα μέτρων που πλήττουν τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και η εργαλειοποίηση της επιστήμης δημιούργησαν ένα ρεύμα ανορθολογισμού και δυσπιστίας ως προς αυτήν. Μέσω του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη νομοθετήθηκε ένα πολύ αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας των ιδρυμάτων – πανεπιστημιακή αστυνομία, πειθαρχικά, κάμερες και ελεγχόμενη είσοδος - και ένα μεγάλο πλήγμα στην πρόσβαση όλων των νέων στις σπουδές, μέσω της ΕΒΕ, αλλά και των διαγραφών. Ο νόμος Κ - Χ αποτελεί τομή, που όμως έρχεται να προστεθεί στους προϋπάρχοντες νόμους και διατάξεις· σύνδεση αξιολόγησης με χρηματοδότηση, ισοτίμηση πτυχίων, ξενόγλωσσα προπτυχιακά με δίδακτρα, καταβαράθρωση της φοιτητικής μέριμνας και ιδιωτικοποίηση πτυχών της.
Βέβαια, οι αλλαγές στην παιδεία δεν είναι οι μόνες. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης αξιοποιήθηκε πολύπλευρα από τις κυβερνήσεις παγκοσμίως, αλλά και στη χώρα μας, για την προώθηση αντιδραστικών αλλαγών. Ο κοροναϊός ουσιαστικά επιτάχυνε μια οικονομική κρίση που διαφαινόταν από πριν και οι ισχυροί αυτού του κόσμου βαθαίνουν την εκμετάλλευση και την καταστολή για να σώσουν τα κέρδη τους. Έκδηλο είναι και το παράδειγμα της χώρας μας, όπου η κυβέρνηση όχι μόνο νομοθέτησε τέρατα, αλλά παράλληλα έδινε πακτωλό χρημάτων σε μεγάλες εταιρείες, στο χρέος, στους πολεμικούς εξοπλισμούς, στην αστυνομία και τα ΜΜΕ. Για το λαό και τη νεολαία σκιαγραφείται ένα ζοφερό παρόν και μέλλον. Το ΕΣΥ, που ήταν ήδη υποβαθμισμένο, μετά από ενάμιση χρόνο πανδημίας είναι στα όρια κατάρρευσης, πράγμα που ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του, έρχεται νέο κύμα ακρίβειας σε βασικά αγαθά, ενέργεια, ενοίκια, μονιμοποιούνται νέες ελαστικές μορφές εργασίας, καταργήθηκε το 8ωρο, ενώ το δικαίωμα στην απεργία, τον συνδικαλισμό, τον αγώνα και την διαδήλωση, τίθεται υπό διακύβευμα και θεσμικά - νομικά. Απέναντι σε όλα αυτά, η νεολαία είναι ένα καζάνι που βράζει, και η συσσωρευμένη αγανάκτηση και οργή της ψάχνει να βρει έκφραση. Καθοριστικό ρόλο θεωρούμε ότι μπορεί να παίξει σ’ αυτό το φοιτητικό κίνημα.
8 χρόνια πριν, στις 19/9/2013, ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τον Ρουπακιά μπροστά στην Ελληνική Αστυνομία η οποία αντί για τους 50 φασίστες, προσαγάγει τους 4 φίλους του Παύλου που περνούν το βράδυ στο κρατητήριο. Από τότε μέχρι σήμερα, η ιστορία είναι γνωστή, τα φασιστικά πογκρόμ ενάντια σε πρόσφυγες, μετανάστ[ρι]ες και αγωνιστές συνεχίζουν, έχοντας πάντα την προστασία και την κάλυψη των κρατικών εκπροσώπων…
Άλλωστε ο ίδιος φασισμός αποτελεί το μακρύ χέρι του συστήματος καθώς φτάνει εκεί που δε μπορεί να φτάσει το “δημοκρατικό” προσωπείο μιας κατά τα άλλα νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης. Η παρακρατική βία, από διάφορες μικρές ή μεγάλες φασιστικές ομάδες, ανατροφοδοτείται από την κατασταλτική βία του κράτους το οποίο και επίσημα πλέον απορροφά σημαντικό μέρος της πολιτικής ατζέντας της Χρυσής Αυγής [παρότι έχει καταδικαστεί ως εγκληματική οργάνωση εδώ και ένα χρόνο]. Η ρατσιστική ρητορεία της πολιτικής ηγεσίας σε συνδυασμό με τα διάφορα αντιδημοκρατικά και αντεργατικά μέτρα που περνά η κυβέρνηση οδηγούν σε ακόμα χειρότερους όρους διαβίωσης όσων πλήττονται εντονότερα. Από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ[ρι]ών με άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε καιρό πανδημίας, τις επαναπροωθήσεις, τις παράνομες απελάσεις, τις δολοφονίες στα σύνορα μέχρι τους βασανισμούς από τα σώματα ασφαλείας και τις φασιστικές επιθέσεις σε σπίτια εργατών, κυβέρνηση και παρακράτος βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία συντονίζοντας τις πρακτικές τους.
Στην πόλη της Θεσσαλονίκης δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει την εμφάνιση φασιστικών ομάδων με επιθέσεις σε αγωνιστές, κοινωνικούς χώρους αλλά ακόμα και σε προσφυγόπουλα σε σχολεία, βρίσκοντας ωστόσο απέναντί τους όχι την ελληνική αστυνομία αλλά το αντιφασιστικό κίνημα που με τους αγώνες του έχει αποδείξει πως οι φασίστες δεν έχουν χώρο σε αυτούς τους δρόμους. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί και η αναίτια σύλληψη 51 αντιφασιστ[ρι]ών που σβήνανε φασιστικά συνθήματα και σύμβολα στην παραλία της Θεσσαλονίκης και οι οποίοι αρχικά κατηγορήθηκαν με 7 κατηγορίες μεταξύ των οποίων και μια κατηγορία κακουργηματικού χαρακτήρα.
Από την άλλη μεριά όμως, όσο υπάρχει σπιθαμή γης για τους φασίστες, όσο πρόσφυγες και μετανάστ[ρι]ες πνίγονται στην προσπάθειά τους για μια άλλη ζωή, τόσο το εργατικό και αντιφασιστικό κίνημα με τις διεκδικήσεις τους θα γίνονται ανάχωμα στην κρατική και φασιστική βία σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο, σε κάθε σχολή και σε κάθε χώρο εργασίας. Ενάντια στο μίσος που ο κάθε φασίστας και ο κάθε εθνικιστής θρέφει για μετανάστ[ρι]ες, αγωνιστές του κινήματος και γειτονικούς λαούς να προτάξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη και τους καθημερινούς αγώνες για να ζήσουμε σε μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις και φασισμό, να σταθούμε εμπόδιο στον ρατσισμό και τον φασισμό, να αποτρέψουμε τον πόλεμο και να ανατρέψουμε το σύστημα που τα γεννά.
Γιατί πρωτοβουλία αγώνα;
Ως Επιτροπή Αγώνα ΕΑΑΚ, καλούμε κάθε φοιτητή/τρια σε ανοιχτή συνέλευση για την διοργάνωση του φοιτητικού μπλοκ της αντιφασιστικής πορείας για τον Παύλο Φύσσα, καθώς σε μια περίοδο δυσμενών συνθηκών για την διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων των συλλόγων θεωρούμε απαραίτητη την συλλογική διοργάνωση των δράσεών μας μέσα από συζήτηση και συνδιαμόρφωση των διαφορετικών απόψεων. Έχοντας την εμπειρία από τους προηγούμενους μήνες των έντονων κινηματικών διεργασιών [των γενικών συνελεύσεων, των συντονιστικών των συλλόγων, των πορειών κλπ] αν μας έχει μείνει κάτι είναι ότι η κλιμάκωση και η επιτυχία των αγώνων που δίνουμε έρχεται όταν την κατάσταση την παίρνουν στα χέρια τους οι ίδιες οι φοιτητές/τριες που πλήττονται χωρίς λογικές ανάθεσης σε κάποιους “ειδικούς” αλλά με συλλογική προσπάθεια και πείσμα πως οι αγώνες μας είναι νικηφόροι.
